कविता-चिठ्ठी

(शिखरिणी छन्द)

भनूँ नेपाली हूँ रगतरङ पानाभरि भरी

हुँला व्यर्थै धर्ती-मल म पनि जन्मेपछि मरी ?

अझै आमा!आफैँ छु म सहिद-भूस्वर्ग-नगरी

पढूँ चिठ्ठीभित्रै! कलियुग कथा आज कसरी ।।१।।

सजाएँ सत्स्वप्ना मनभरि हिजाेका दिन

किन भुलूँ भुल्नै गाह्राे सकिनँ नि स्वदेशी ऋण दिन ।

स्वयंलाई बेची परिचय म मेराे छवि पनि ,

रचूँ चिठ्ठी बाबा! मलिन परदेशी कवि बनी ।।२।।

न मेराे आफ्नै हाे मन धन सबै जीवन पनि

जिऊँ लाग्नै छाेड्याे सुखसहित स्वाधीन म बनी ।

न हाँस्नै सक्छाै झन् न रुँन थुनिँदैछाै घर-चरी दिदी!

गाई भैँसी दिनहुँ पढ चिठ्ठी-भर परी ।।३।।

भनूँ तिम्राे मेराे मनरहर हाे एक सपना

बुझी बुझ्नै गाह्राे दिनहुँ विपना दु:ख छ घना ।

सुनाऊँ सानै छाै धनतन व्यथा हे शिवहरि

दिऊँ चिठ्ठी तिम्राे अनुज कसरी प्रेम नभरी ।।४।।

भयाे के भक्‌भक्‌भक् रगत किन उम्लिन्छ दिनहुँ

धरालाई भारी! कपिकवि सरी शङ्कर न हुँ ।

ममा भित्रैभित्रै कति चलिरह्याे द्वन्द्व अहिले

दिऊँ मेराे चिठ्ठी अब स्वमनलाई म कहिले ।।५।।

शंकर ढकाल

तानसेन ,पाल्पा

हाल:- BSM कार्यालय ,नागपुर